Idea
Podstawowe założenie ideowe budynku kościoła to odniesienie do sceny Przemienienia znanej nam z kart Ewangelii. Na górze Tabor Jezus ukazuje się wybranym apostołom jako lśniąco biała postać w towarzystwie dwóch proroków Starego Testamentu – Mojżesza i Eliasza. Głos z nieba oznajmia – To jest mój Syn umiłowany, zaś św. Piotr proponuje rozbicie dla Jezusa i Proroków trzech namiotów – Panie, dobrze, że tu jesteśmy…
Realizowana świątynia w swoim kształcie symbolicznie odzwierciedla tę scenę. Główną bryłę kościoła tworzy nawa usytuowana na planie symetrycznego wieloboku w układzie centralnym, przekryta wielospadowym dachem tworzącym namiot, któremu towarzyszą trzy wieże – dwie boczne, mniejsze symbolizujące proroków Mojżesza i Eliasza oraz główna, największa – na osi kościoła – symbolizująca przemienionego Jezusa. Dzięki istniejącej różnicy terenu, od strony wąwozu budynek kościoła sprawia wrażenie, jakby stał na wzniesieniu.
Świątynia jest orientowana – jej oś główną stanowi linia wschód-zachód, gdzie od strony wschodniej zlokalizowany jest ołtarz główny, otoczony z trzech stron jednonawową przestrzenią dla wiernych promieniście go okalającą, której towarzyszy poziom chóru.
Funkcja
Pod względem funkcjonalnym budynek oprócz głównej bryły, mieszczącej kościół właściwy, połączony jest z kaplicą zlokalizowaną od strony ul. Nowomiejskiej, przeznaczoną do codziennych nabożeństw dla mniejszej liczby wiernych. Ponadto od strony zachodniej, dzięki naturalnemu ukształtowaniu wychodząca ze zbocza terenu, znajduje się część budynku mieszcząca salki katechetyczne oraz dużą salę prelekcyjną.
Zarówno forma budynku, jak i detale w niej realizowane przeniknięte są znaczeniami symbolicznymi i odnoszącymi się do tradycji chrześcijańskiej.
Materiał
Budynek jest realizowany z naturalnych materiałów – podstawowym budulcem jest cegła ceramiczna ręcznie formowana, która dzięki temu jest niepowtarzalna – podobnie jak chleb ma ona swój spód i wierzch i za każdym razem jest inna – tak jak ludzie tworzący wspólnotę. Drugim budulcem jest kamień wapienny – budulec rodzimy, który w połączeniu z cegłą pozwala na wydobycie i zróżnicowanie pewnych form – z tego kamienia zbudowany jest m. in. zrąb głównej wieży, którego biel symbolizuje Przemienienie Chrystusa. Trzecim materiałem jest beton, który w budynku pozostanie w naturalnej formie jako wyraz szczerości, która również nam powinna towarzyszyć w drodze do Boga. Elementy żelbetowe posiadają dekoracyjne odciski i kształty a miejscami odbicia drewnianych szalunków nadające im znaczenie i estetyczny charakter. Wyjątkowość budynku polega m. in. na tym, że nie będzie on tynkowany. Zarówno ściany zewnętrzne, jak i wewnętrzne wykonywane są od razu jako docelowe, z wykorzystaniem różnorodnych, często skomplikowanych wiązań cegieł, otworów lub deseni, meblarskich opracowań szalunków, nierzadko stanowiących również odniesienia symboliczne. Uzupełnieniem tych materiałów będą elementy wykończenia wykonane z drewna i kutej stali.
Symbolika
Wieże boczne to przejście do wnętrza przez treść Starego Testamentu – wieża Mojżesza ma wymurowane atrybuty proroka – Dwie Tablice z dziesięciorgiem przykazań, zwieńczenie muru wieży zakończone jest również półkoliście w nawiązaniu do kształtu tablic; – wieża Eliasza zawiera również atrybuty proroka – wymurowany Płomień oraz zakończenie otwartą Księgą, zwieńczenie muru wieży zakończone jest ćwierćkoliście w nawiązaniu do otwartej księgi. Wieże boczne przekryte są miękkimi w kształcie hełmami zwieńczonymi krzyżami. Wieża główna jest połączeniem wież Mojżesza i Eliasza – to wejście do wnętrza przez Nowy Testament, którego wypełnieniem jest Chrystus. Wieża Chrystusa jest jasna i jest zapowiedzią Chrystusa Zmartwychwstałego, z symbolem krzyża jerozolimskiego na ścianie frontowej wieży. Zwieńczona jest wysokim hełmem, który kończy się krzyżem wychodzącym z drzewa życia. Sam krzyż to forma rzeźbiarska górująca nad bryłą kościoła i całą parafią. Z głowic krzyża wychodzą promienie – rozchodzące się w różnych kierunkach – na każdej ze ścian jest ich dwanaście – na pamiątkę dwunastu apostołów – jako symbol kontynuowania przez nas apostolstwa Chrystusa, długość promieni to liczba 33 – wiek śmierci Chrystusa. Wieża główna będzie również dzwonnicą, w której przewidziano miejsce na trzy dzwony.
Światło i przestrzeń
Wnętrze głównego kościoła dzięki ceglanym ścianom i starannie dobranym miejscom na okna tworzyć będzie nastrój sprzyjający modlitwie. Światło przenikać będzie przez niewielkie otwory oraz świetlik wieńczący wieloboczną kopułę dachu. W oknach docelowo przewidziano witraże.
Kaplica natomiast posiadać będzie duże okna, dzięki którym jej wnętrze łączyć się będzie z okalającą ją przestrzenią zewnętrzną. Otoczenie kościoła będzie miało wiele miejsc – enklaw, w których pojawią się: zieleń, ławki, elementy małej architektury pozwalające na zatrzymanie się, odpoczynek i modlitwę.
architekt Kazimierz Kraczoń