Rozpoczął się październik – miesiąc, w którym w sposób szczególny czcimy Matkę Bożą Różańcową. Modlitwa różańcowa towarzyszy nam od wieków, ale jej forma podlegała wielu zmianom. Warto przez chwilę zatrzymać się nad jej historią, by jeszcze lepiej zrozumieć jej kontemplacyjny wymiar.
Wszystko zaczęło się w klasztorach. W XIII wieku to cystersi opracowali nową formę modlitwy, którą nazwali właśnie różańcem, porównując ją do bukietu mistycznych róż ofiarowanych Maryi. Nie można pominąć tu także postaci świętego Dominika, który, widząc świat pogrążony w herezji, prosił Niebo o jakąś skuteczną broń, zwalczającą odstępstwo. Po trzech dniach i nocach wielkiej i nieustannej modlitwy, pokuty i biczowania się, objawiła się mu Matka Boża, przekazując w darze Święty Różaniec i zostawiając ważne przesłanie: „jeżeli więc ty chcesz zdobyć dla Boga zatwardziałe serca, odmawiaj mój Psałterz (Psałterz – praktyka odmawiania 150 Zdrowaś Maryjo na wzór 150 Psalmów. Tę formę modlitwy nazwano także Psałterzem Najświętszej Maryi Panny, czyli Różańcem).
W historii Różańca Świętego, oprócz św. Dominika, odznaczyły się jeszcze inne wielkie postacie, między innymi błogosławiony Alan de Rupe, który założył Bractwo Różańcowe i przyczynił się do utrwalenia podziału tajemnic zbawienia na trzy części: Radosne, Bolesne i Chwalebne. Każda z części składa się z pięćdziesięciu Zdrowaś Maryjo tj. pięciu tajemnic, a każda tajemnica to „dziesiątka” Różańca, rozpoczynająca się od modlitwy Ojcze Nasz. Od XVII wieku po każdej dziesiątce zaczęto odmawiać Chwała Ojcu…
W 1826 roku w Lyonie Sługa Boża Paulina Jaricot zainicjowała wspólnotową formę modlitwy różańcowej „Żywy Różaniec”, organizując tzw. „Róże” – piętnastoosobowe grupy, odmawiające codziennie jedną tajemnicę różańca. Założone przez nią Stowarzyszenie Żywego Różańca zatwierdził Papież Grzegorz XVI.
Oprócz Papieża Grzegorza XVI do rozwoju modlitwy różańcowej przyczyniło się stanowisko wielu innych papieży, którzy napisali ponad 20 Encyklik o Różańcu i wydawali też stosowne dokumenty.
Papież Leon XIII polecił, aby we wszystkich kościołach parafialnych przez cały październik odmawiano Różaniec. On też dodał do Litanii Loretańskiej wezwanie – Królowo Różańca Świętego.
W czasach nam współczesnych papież Jan Paweł II na czas od października 2002 do października 2003 roku ogłosił w Kościele Rok Różańca Świętego a do biskupów, duchowieństwa i wiernych skierował List apostolski „Rosarium Virginis Mariae”, w którym między innymi rozszerzył modlitwę różańcową o Tajemnice Światła.
W zakończeniu Listu Jan Paweł II nazywa Różaniec „skarbem”, który trzeba odkryć i gorąco zachęca wszystkich:
Weźcie znów ufnie do rąk koronkę różańca, odkrywając ją na nowo w świetle Pisma Świętego, w harmonii z liturgią, w kontekście codziennego życia. Oby ten mój apel nie popadł w zapomnienie niewysłuchany!.
Źródła
http://www.rozaniec.eu/index.php?m=RosaryArticles&a=ShowRosaryArticle&ra_id=8&cPage=0
http://www.franciszkanska3.pl/Krotka-historia-rozanca,a,21770
http://www.brewiarz.pl/czytelnia/rozaniec.php3
https://liturgia.wiara.pl/doc/3458824.Krotka-historia-rozanca