Wszystko, co podejmujemy z myślą o zmarłych, powinniśmy zanurzać w odkupieńczej ofierze Chrystusa, bo tylko wtedy możemy ufać, że nasza modlitwa i ofiara będą dla nich pomocne. Ważne są kwiaty, znicze, troska o groby. One ocalają pamięć, przypominają o celu ludzkich dążeń, scalają rodzinę, przypominają wspólne dziedzictwo. To jednak za mało. „Życie ludzkie zmienia się, ale się nie kończy” – słyszymy w prefacji podczas Mszy św. żałobnej. Wiara w „świętych obcowanie” stwarza jedyną w swoim rodzaju okazję, by pomóc naszym zmarłym w osiągnięciu pełni zbawienia. Materia ma tutaj niewielkie znaczenie. Najważniejsze są dary duchowe, które możemy im ofiarować, pokuta, dzięki której nie tylko zostanie skrócony czas cierpienia w czyśćcu, ale też dokona się nasze nawrócenie.
W dniach od 1 do 8 listopada Kościół zachęca do ofiarowania odpustów za zmarłych (niekoniecznie muszą być to osoby nam znane, nie musimy wymieniać konkretnego imienia ̶ wystarczy ofiarować odpust w intencji osoby zmarłej, która tego odpustu potrzebuje). Za pobożne (czyli modlitewne) nawiedzenie dowolnego cmentarza możemy pod zwykłymi warunkami uzyskać odpust zupełny, czyli całkowite darowanie kar dla dusz w czyśćcu cierpiących. Odpust zupełny możemy uzyskać raz dziennie. Należy jednak spełnić kilka ważnych warunków.
Warunki uzyskania odpustu zupełnego za zmarłych:
1. Pobożnie nawiedzić cmentarz.
2. Wzbudzić intencję otrzymania odpustu.
3. Być w stanie łaski uświęcającej.
4. Wyzbyć się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu.
5. Przyjąć w tym dniu Komunię Świętą.
6. Odnowić naszą jedność ze wspólnotą Kościoła poprzez odmówienie: „Ojcze nasz”, „Wierzę w Boga” oraz modlitwy w intencjach bliskich Ojcu Świętemu.
Uwaga! Odpustów nie można ofiarowywać za innych żywych.
